Książka pt. Sekrety III Rzeszy w Ludwikowicach Kłodzkich – wydanie zaktualizowane, jest już coraz bliżej ukończenia. Oprócz nowatorskiej treści rozważam zmianę w sposobie podawania przypisów do źródeł dokumentów archiwalnych. W poprzednich publikacjach zawsze podawałem pełne dane: nazwę archiwum, zespół, sygnaturę, a nawet numer strony dokumentu – czyli pełną ścieżkę dostępu. Niestety, mam przykre doświadczenia – materiały te były później bezrefleksyjnie wykorzystywane przez tzw. „kopistów”, którzy w swoich publikacjach powielali moje ustalenia, pomijając całkowicie moje książki czy artykuły, np. w magazynie „Odkrywca”, jako pierwotne źródło. Dlatego tym razem postanowiłem chronić mniej znane sygnatury i po prostu ich nie podawać. Już teraz o tym informuję, by czytelnicy wiedzieli, że to działanie celowe i uzasadnione. Mimo to, w książce ujawnię niemal wszystkie znane mi materiały dokumentalne dotyczące Ludwikowic Kłodzkich z okresu II wojny światowej, do których dotarłem w wyniku wieloletniej pracy poszukiwawczej. Chcę to zrobić z kilku powodów – między innymi po to, by nowe pokolenie badaczy i pasjonatów mogło oprzeć się na solidnych podstawach, zamiast zaczynać swoją przygodę z odkrywaniem sekretów III Rzeszy w Ludwikowicach od zera.
Obóz dla rosyjskich jeńców wojennych w Ludwikowicach Kłodzkich, utworzony niedaleko góry Gontowa w okresie II wojny światowej, jest jedną z wciąż niewyjaśnionych zagadek związanych z budową kwatery głównej FHQu „Riese”. W ostatnim czasie udało mi się ustalić nowe fakty dotyczące tego obozu, jednak nie dają one odpowiedzi na wszystkie pytania, jakie można zadać w związku z tą sprawą. Wciąż brakuje potwierdzonych informacji na temat tego, kiedy dokładnie obóz został utworzony i dlaczego wiosną 1944 roku jeńcy wojenni zostali z niego wywiezieni w nieustalone miejsce poza rejon Gór Sowich. Dlaczego nie przeniesiono ich do pobliskich kopalń noworudzkich, związanych z wydobyciem węgla kamiennego i gliny ogniotrwałej, gdzie każda para rąk do pracy była wówczas bardzo potrzebna? To tylko niektóre pytania, wciąż bez odpowiedzi… 
Po prawej stronie: zdjęcie przedstawiające pozostałość po piecu polowym do ogrzewania wody na górze Gontowa – tak twierdzili pierwsi polscy mieszkańcy pobliskiej wsi Sowina, z którymi rozmawiałem. Według nich po wojnie piec ten wciąż tam stał.
“Riese” – Zagadka prac betoniarskich (metodyka, czasookres) w podziemiach Osówki nie jest już dla mnie zagadką. Nareszcie mam dokument niemiecki archiwalny, na którym jak BYK czarne na białym o tym pisze. Czyli miałem racje mówiąc, że nie wlewano zaprawy z powierzchni gruntu przez pionowy otwór w caliźnie do stropu podziemnych korytarzy, w ułożony szalunek. To jest mit. Tak samo jak mitem są “przepompownie” w Górach Sowich i “muchołapka” w Ludwikowicach Kłodzkich. Myślę, że opiszę ten dokument przy okazji, gdy – mam nadzieję – będę nowelizował moją książkę pt „Sekrety III Rzeszy w Ludwikowicach Kłodzkich”. Tam będzie opisany kompleks Gontowa, ale zrobię porównawcze odwołanie do kompleksu Osówka. Dodatkowo ten dokument mam nadzieję kiedyś opublikuję w całości, w jakimś artykule. Teraz wykazują się inni eksploratorzy. A ja lubię Osówkę coraz bardziej.
Nareszcie! Minęły ponad 2 lata od czasu gdy zaprzestałem publikacji nowości o „Riese” – ostatni raz z marcu 2023 r. w „Odkrywcy” (przyp.). I od tej pory nastała cisza w eterze.. RO również zamilkł… Aż tu niespodziewanie ukazał się bardzo ciekawy artykuł w magazynie „Odkrywca” nr 5/6 (308) maj-czerwiec 2025 r. , autorstwa Marka Michalskiego, traktujący o planach budowy FHQu Hiltera w rejonie Głuszycy. Nie jest jednoznacznie stwierdzone, czy w ujawnionym dokumencie chodzi o Osówkę, ale według mnie opisana jest w nim Osówka. Na uwagę również zasługuje prolog do tego artykułu napisany przez Redaktora Naczelnego, który stwierdza, że tym razem za wszystkim nie stoi „youtuber czyhający na sensację i zwiększenie oglądalności (…)”. Artykuł uważam, za godny polecenia. A youtuberom mówię PRECZ. 
Nie jest prawdą, że do września 1944 r. niemieckie firmy prywatne nie prowadziły w Górach Sowich prac betoniarskich ponieważ nie było jeszcze gotowej receptury na beton z wykorzystaniem gnejsu. Prace betoniarskie prowadzono i są na to dokumenty archiwalne. Cała sprawa z Oddziałem ds Badań, Rozwoju Budownictwa i Normatywów, utworzonym w domu Mohaupt (i dobudowanych barakach) w Walimiu, w kwestii zadania związanego z opracowaniem sposobu wytwarzania betonu z wykorzystaniem gnejsu, to zupełnie odrębna sprawa… 
Generał A.Jodl wydał rozkaz o wstrzymaniu od 1 listopada 1944 r. wszelkich prac na powierzchni „Riese”. Serio? Takie głupoty można dzieciom na dobranoc opowiadać. Są dokumenty archiwalne OT, na których pisze wyraźnie, że prace były prowadzone w ostatnim kwartale 1944 r. na powierzchni budowy „Riese” bardzo intensywnie. Polegały one na wznoszeniu żelbetowych obiektów i prowadzeniu rozległych prac ziemnych przy użyciu ciężkiego sprzętu. To dlatego zatrudnienie w „Riese” wzrastało, aż do końca grudnia 1944 r., a nie malało tak jak to rozważali 24 sierpnia 1944 r. Jodl i Streve, co zostało napisane w słynnej już notatce z narady (tylko narady!) którą się laiki podniecają. Pewnego dnia te dokumenty być może ujawnię, na razie czekam aż w końcu ktoś coś nowego pokaże o „Riese” bo od marca 2023 r., gdy zaprzestałem publikować, ogólnodostępna wiedza o „Riese” stoi w miejscu… 
Po lewej przedstawiam moją próbę dopasowania miejsca w terenie do kontrowersyjnej mapki. Ilość przepustów w nasypie kolejowym się zgadza (ponumerowałem), zakrzywienie nasypu również… budynków jest obecnie więcej bo zostały dobudowane po wojnie.. Wygląda na rejon Baustelle Ludwigsdorf – niedaleko bazy przeładunkowej. A może ktoś ma inny pomysł na miejsce w terenie zaprezentowane na tej mapce? Opisy i autograf Schmelchera na dole po prawej stronie są oryginalne. NS 1514 to sygnatura akt nadanych przez Bundesarchiv. Niektórzy podejrzliwie patrzą na ten dokument twierdząc, że to fałszywka. Dokument znany jest od co najmniej 2018 r. Galeria
